Haunted Journals

 Η καρεκλά και η Πόρτα....

Η ιστορία που πρόκειται να σας γράψω, είναι πέρα για πέρα αληθινή διότι ήμουν μπροστά και έλεγα ότι προσευχή ήξερα.

Πριν 4 χρόνια ξεκίνησα να μπαίνω ενεργά στο Tiktok, κάνοντας βιντεακια και ακολουθώντας άτομα και παρακολουθοντας live.

Σ' ένα από τα live γνώρισα την Nick και ξεκινήσαμε να μιλάμε σχεδόν καθημερινά.

Συνήθιζε να κάνει live στο instagram μαζί με 2 3 φίλους που την ακολουθούσαν και έτσι ακολούθησα κι εγώ.

Εκεί γνώρισα τον Grant, έναν ευγενικό με τρελό χιούμορ και απίστευτη διάθεση για ζωή, παρ' όλα τα προβλήματα που είχε περάσει και όλα όσα περνούσε.

Μιλούσαμε καθημερινά οι 3 μας και ένιωθα απίστευτα όμορφα, που επιτελούς είχα ανθρώπους να μιλάω και να παίρνω δύναμη να συνεχίζω, αντιμετωπίζοντας κι εγώ τα δικά μου προβλήματα.

Μέσα σε αυτήν την παρέα προστεθήκαν και αλλά άτομα φίλες της Nick, Όπως η Amy η Brittney και η Katelyn.

Μιας και μαζευόμασταν στο live της Nick στο Tiktok (ενίοτε και instagram), σκέφτηκε να κάνουμε ένα group chat on instagram και να τα λέμε με κάμερες, και με την ησυχία μας.

Ξεκίνησε ένα δυνατό δέσιμο να μιλάμε για ώρες, να λέμε όσα νιώθαμε, όσα ονειρευόμασταν, όσα μας στενοχωρούσαν και γενικά για την ζωή μας.

Μέτα από κάποιο σημείο κοιμόμασταν όλοι μαζί μεσώ βιντεοκλησης και μάλιστα σε κάποιους τους κάναμε και παρέα στην δουλειά όταν δεν δουλεύαμε.

Ένα βράδυ λοιπόν, είμαστε σε κλήση και συζητάμε για το πως έχασε η Nick τον αδερφό της και το κλίμα έγινε λίγο βαρύ καθώς νιώσαμε όλοι τον πόνο της.

Εκείνο το βράδυ μας εκμηστηρευτηκε πολλά για την ζωή της, καθώς είχαμε ξαπλώσει όλοι στο κρεββάτι μας. Μη με ρωτήσετε ώρα δεν θυμάμαι, αλλά σίγουρα ήταν βράδυ.

Εγώ τότε εμένα σ ένα shared house οπού είχα το δικό μου δωμάτιο και μοιραζόμουνα κουζίνα και μπάνιο με άλλους 6.

Μην το επιχειρήσετε ποτέ, εκτός και αν είναι δικοί σας άνθρωποι ή οικογένεια.

Καλύτερα μονοί σας, να είστε ασφαλείς εσείς και τα πράγματα σας....

Λοιπόν όπως είμαστε ξαπλωμένοι, λέει ο Grant παιδιά πάω κουζίνα και έρχομαι.

Ο Grant έμενε σ' ένα σπίτι μαζί με τους γονείς του και είχε κι εκείνος το δικό του δωμάτιο στον πάνω όροφο.

Χειμωνάς, έξω κρύο και όλα τα παρθυρα ήταν κλειστά. Συγκρατήστε το αυτό. Τα παράθυρα κλειστά!!!!

Σηκώνεται παει κουzίνα και έχουμε μείνει στην κλήση εγώ η Nick η Amy η Brittney και η Katelyn νομίζω.

Έχει περάσει ήδη 1 λεπτό μη σας πω και 2 και ξαφνικά βλέπω εγώ και η Nick την καρεκλά του Grant να γυρίζει αργά αργά γύρω γύρω (η καρεκλά ήταν από αυτές του γραφείου με ροδακια).

Λέει η Nick: Παιδιά βλέπετε ότι βλέπω???? Λέω: Ναι το βλέπω.....

Μου σηκώθηκε η τρίχα παιδιά και παρακολουθούσα την καρεκλά να στιφογυρίζει σε αργή κίνηση. Σταμάτησε η καρεκλά να κουνιέται και αρχίσαμε να το συζητάμε το πως θα του το πούμε, να μην τρομάξει.

Είπαμε να μην πούμε τίποτα και να παρατηρήσουμε αν θα ξαναγίνει.

Έρχεται ο άνθρωπος, συνεχίζουμε την συζήτηση αναλύουμε για τις σχέσεις και τις επιλογές του καθενός, για τα όνειρα που έχει ο καθένας και το ότι πρέπει να συναντηθούμε από κοντά.

Επειδή μας έτρωγε η περιεργια ρωτήσαμε αν έχει ανοιχτά παράθυρα και είπε όχι διότι κάνει κρύο και έχει ανάψει θέρμανση.

Μέτα από λίγη ώρα τον φωνάζουν οι δικοί του να τους κάνει μια εξυπηρέτησή δεν θυμάμαι τι, αλλά αμυδρά θυμάμαι ότι είχε να κάνει με ψώνια.

Σηκώνεται κατεβαίνει κάτω και εμείς είχαμε κολλήσει στην καρεκλά να δούμε αν θα ξαναγίνει. Εγώ προσπαθούσα να βρω επιστημονικές εξηγήσεις τύπου η θερμότητα στο δωμάτιο κούνησε την καρεκλά ή ότι μας κάνει πλάκα να γελάσει.

Κοιτάζοντας την καρεκλά, ξαφνικά βλέπουμε την πόρτα οντάς μισάνοιχτη να κουνιέται σαν κάποιος πήγαινε να την κλείσει και το μετάνιωνε και την ξανάνοιγε.

Εκεί πάγωσε το είναι μου, μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο και συνάμα βλέπουμε και την καρεκλά να κάνει ημιστροφες.

Ξεκίνησα να λέω όσες προσευχές ήξερα και θυμάμαι να κοιτάζω και το δικό μου δωμάτιο μπας και ανοίξει και η δική μου άξαφνα ή αισθανθώ κάποια παρουσία.

Χρειάζονται μόνο μερικά δευτερόλεπτα για να αρχίσει το μυαλό σου να πλάθει ιστορίες οντάς επηρεασμένη από αυτό που βλέπεις.

Εκεί πλέον φοβηθήκαμε όλοι εκτός την Nick που μας είχε ήδη μιλήσει αρκετές βραδιές για παρόμοια βιώματα και αλλά που αφορούν εκείνη και την οικογένεια της.

Αποφασίσαμε όταν έρθει να του το πούμε, θεωρώντας ότι θα πρέπει να ξέρει και ότι πρέπει να ζητήσει βοήθεια από την εκκλησιά ή από λεγόμενους "ενδιάμεσους".

Επιστρέφει και του λέμε τι είδαμε και παρατηρήσαμε ότι ανησύχησε λίγο, αλλά προσπαθούσε να είναι ψύχραιμος και συνάμα να κάνει αστεία.

Καθώς καθόταν και είχε την πόρτα πίσω του και ενώ μιλούσαμε, η πόρτα άνοιξε και έκλεισε 2 φόρες αργά (όχι τελείως).

Δεν γύρισε καν να κοιτάξει και μας είπε ότι ίσως είναι ο αδερφός μου και ήρθε να με δει.

Δεν θυμάμαι αν το ανέφερα, αλλά ο αδερφός του είχε πεθάνει.

Εγώ πλέον το μόνο που ήθελα ήταν να βγω από την βιντεοκληση και να δω ταινία ή έστω να δω ένα τηλεπαιχνίδι να ξεχαστώ, διότι είχα φοβηθεί πολύ.

Του είπα να πάει να μιλήσει σ έναν πάπα και να τον φέρει σπίτι να το εξαγνίσει και να μιλήσει και σε κάποιον ειδικό για φαντάσματα.

Έδωσα μεγάλη βαρύτητα στο να βρει Πάπα και να τον φέρει σπίτι.

Είπαμε πολλά εκείνο το βράδυ για το συμβάν και θυμάμαι μείναμε όλοι στην βιντεοκληση να κοιμηθούμε παρέα όπως κάθε βράδυ.

Το μάτι μας ήταν κολλημένο στην πόρτα που ήταν κλειστή πλέον, μπας και ανοίξει.

Μας πήρε ο ύπνος και κοιμηθήκαμε....

Την επόμενη μέρα το ξανασυζητήσαμε και προσπαθούσαμε να βρούμε εξηγήσεις, που αν με ρωτάτε δεν υπάρχει καμιά λογική εξήγηση και πως να υπάρχει άλλωστε με κλειστά παράθυρα και ο Grant να είναι κάτω.

Για λίγο διάστημα φρόντιζα να κοιμάμαι νωρίς σε βιντεοκληση, για να μην ξαναζήσω το ίδιο σκηνικό ή παρόμοιο.

Έχω ζήσει και αλλά σκηνικά, αλλά σήμερα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το συγκεκριμένο.

Σίγουρα κάτι υπάρχει σίγουρα κάποιοι άνθρωποι είναι ανοιχτοί πομποί στο να βλέπουν ή να προσελκύουν πνευματα/φαντασματα, όπως θέλετε πέστε το.

Ήταν πέρα για πέρα αληθινό και εύχομαι να μην το ξαναζήσω, διότι τρόμαξα πολύ η αλήθεια, και ήταν και ένας από τους λογούς που δεν μπαίνω σε κλήση παρ' όλο που μου το έχουν ζητήσει αρκετές φόρες.

Μου λείπουν και μένα οι βραδιές μας, αλλά......

Ίσως κάποια στιγμή το κάνω, αλλά σίγουρα θα πάρω τα μετρά μου έχοντας σταυρό εικόνα της πανάγιας και ότι άλλο μου έρθει στο μυαλό.

Εάν έχετε ζήσει και εσείς παρόμοια εμπειρία, θα χαρώ πολύ να την μοιραστείτε στο στοιχειωμένο μας ημερολόγιο ή να την αφηγηθείτε σαν σχόλιο.

Καληνύχτα σας!!!!